Luksus to nie szminki, restauracje czy szpilki. Prawdziwy luksus to życie w sposób, który jest dla Ciebie wygodny. W wygodnych butach. W kolorze szminki, który lubisz, lub bez szminki. Jedzenie potraw, które lubisz, przyjaźnienie się z kimś kto jest dla Ciebie ważny, bycie razem ze względu na miłość, a nie z poczucia obowiązku.

Naucz się rezygnować z tego, co zbędne. Co zostało wyczerpane. Zużyte. I dbaj o to, co lubisz. Pięcioletnia córka mojej koleżanki przez całe swoje małe życie chodzi w gości tylko z własną łyżeczką. Ma możliwość jedzenia taką łyżką, jaka jej się podoba. Jej matka bardzo się wstydzi i za każdym razem próbuje się usprawiedliwiać. Zaczęłam też zabierać na pikniki własne sztućce i naczynia, bo nie lubię jeść z plastiku. Nie obchodzi mnie, co myślą inni ludzie.

Luksusowe życie nie polega na tym „bo na to zasługujesz”. Chodzi o to, by ta rzecz była ciebie warta. Kubek, który dała ci twoja młodsza siostra. Koszulka taty, w której czujesz się przytulnie, gdy zasypiasz. Ciasto według przepisu mamy. Pocałunek ukochanej osoby. Ciekawe książki. Dobre filmy. Dokładnie te piosenki. Świeża pościel. Czyste mieszkanie. Życie, które wybrałaś dla siebie.

Luksusowe życie nie polega też na karceniu siebie, gdy coś pójdzie nie tak. Rajstopy mogą się rozerwać. Ciasto może się nie udać. Przyjaciele mogą nie chcieć oglądać Twojego ulubionego filmu. Bliska osoba może odejść. Możesz nie dostać awansu w pracy. Wszystko może się zdarzyć. Jeśli nie wychodzi ci coś w życiu, nie wpływa to w żaden sposób na twoją wartość. Oznacza to po prostu, że w tej chwili sprawy nie układają się tak, jak byśmy tego chcieli.

Luksusowe życie polega na dokonywaniu wyborów. Naprawianie podartych rajstop lub kupowanie nowych. Wyrzucenie ciasta i zamówienie sushi lub ponowna próba upieczenia ciasta. Oglądanie filmu w samotności lub wyjście z przyjaciółmi do kawiarni. Odpuścić czy walczyć. Szukanie nowej pracy lub ponowne rozważenie swoich celów w starej pracy.

Luksusowe życie polega na życiu według własnych zasad. Dążenie do osiągnięcia własnych celów. Nie szukanie wymówek. Aby nie być na każde zawołanie. Nie usprawiedliwiać swoich wyborów, swoich marzeń, swoich zainteresowań.

Mówić: „Nie możesz tak mnie traktować”.

I mówić: „Mogę to zrobić”.

Główne zdjęcie: fit4brain.com